Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Το παρόν των Αναργύρων, εικόνα απ΄το μέλλον της Β.Α. Χαλκιδικής



Η τραγικότητα των γεγονότων στα ορυχεία της ΔΕΗ, στους Αναργύρους Αμυνταίου, ξαναφέρνει για πολλοστή φορά στην επικαιρότητα το μέγα θέμα του βιασμού της φύσης και των συνεπειών του. Τα αποτελέσματα των βιβλικών καταστροφών αυτών των παρεμβάσεων τα είδαμε πρόσφατα στον Καναδά, στην Βραζιλία, στην Ισπανία και σε πολλά άλλα μέρη, απανταχού της γης, όπου υπάρχει εξορυκτική δραστηριότητα. Στατιστικά, κάθε 6 μήνες έχουμε κι ένα ατύχημα μεγάλης έκτασης, με την μια ή την άλλη μορφή.




Εδώ, στο Δήμο Αριστοτέλη Χαλκιδικής, είχαμε, μόνο την τελευταία δεκαετία, 2 τέτοια ατυχήματα στο Στρατώνι. Επίσης, οι κάτοικοι της Στρατονίκης ζουν καθημερινά με την αγωνία των ρηγματώσεων στα σπίτια τους και των καθιζήσεων στο χωριό, καθώς κάτω από τον οικισμό συνεχίζεται μέχρι σήμερα η εξορυκτική δραστηριότητα.

Στις περιπτώσεις που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, ανά τον κόσμο, αλλά και σε μας εδώ, υπήρχαν και υπάρχουν πάντα οι φωνές και οι αντιδράσεις των κατοίκων που προειδοποιούσαν για τις καταστροφές όταν ξεπερνάμε τα όρια και το μέτρο. Δυστυχώς, στο όνομα του κέρδους και της «ανάπτυξης» δεν εισακούγονται και έχουμε πάντα, με μαθηματική ακρίβεια, την ίδια πικρή κατάληξη: η Ύβρις του ανθρώπου προς την φύση να ακολουθείται από την Νέμεση.

Η δική μας κοινωνία και ο Δήμος μας έχουν από καιρό προειδοποιήσει κάθε θεσμό αυτής της χώρας, για την επερχόμενη καταστροφή από την εξάπλωση της εξορυκτικής δραστηριότητας στην πολύπαθη περιοχή μας -πέραν του μέτρου και της φέρουσας ικανότητάς της-, αλλά όπως παντού, όπου το κέρδος μπαίνει πάνω απ’ τις ζωές των ανθρώπων, η πολιτεία και η εταιρεία –υπόλογοι και οι δυο- κωφεύουν.

Ζητάμε από τη σημερινή κυβέρνηση να αρθεί επιτέλους στο ύψος της δέσμευσης και της ευθύνης της και να σταματήσει το έγκλημα της Χαλκιδικής, πριν είναι πολύ αργά, πριν θρηνήσουμε κι εδώ ανθρώπινα θύματα και περεταίρω καταστροφή του περιβάλλοντος.

Στεκόμαστε στο πλευρό των κατοίκων των Αναργύρων Αμυνταίου και κατανοούμε την απόγνωση και την οργή τους. Είναι τόσο δύσκολο και οδύνηρο να ξεριζώνεσαι από τη γη που σε μεγάλωσε και έθρεψε, επειδή κάποιοι αποφάσισαν ότι αυτή η γη πρέπει να θυσιαστεί. Βλέπουμε στο παρόν τους το μέλλον μας, αν συνεχιστεί η καταστροφική εξορυκτική δραστηριότητα στην περιοχή μας, και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου